Ад зямлі сабяруся,
Застанецца мой цень
На расшытым абрусе.
Мне далёка ісці,
Дабірацца да Бога,
Але змог запасці
Я у гэту дарогу.
Кубак зорных нябёс,
Бохан роднай зямелькі
І кахання – маленькую жменьку.
***
Мама чакае сустрэчы,
Думае только аб ёй,
Горкімі лекамі лечыць
Добрае сэрца сваё!
Я не самы лепшы сын, на жаль не самы, –
Добра ведае яна грахі мае…
Як там мама,
Як там мама,
Як там мама, –