Пасля знялі сцэну, як Марыя Пушкіна ў сукенцы з прынтом марозіва уваходзіць у кебабную. Асабліва рэжысёру спадабалася, як дзяўчына мыском чаравіка адкідае з падлогі пад стол паперку з надпісам «Queen кебаб».
– От гэта шавуха-рэалізм, – сказаў аператар. – Мы як бы паказваем антысанітарыю ў душы самотнага чалавека. А ён ужо замаўляе кебаб.
– Што ж ты нясеш? – сказаў асвятляльнік. – Ты ж проста прывёў дзяўчыну ў нейкую сральню.
– Гэта праўда, – сказаў аператар. – Але не была б яна галодная, яна сюды не прыйшла б.
Марыя, якая добра чула ўсю гэтую размову, захацела збегчы, але Агата трымала яе за руку.
– Давай, замаўляй, – сказала Агата сяброўцы.
Марыя злосна паглядзела і на порназорку, і на здымачную брыгаду, і на араба за стойкай.
– Мне на тоўстым цесце… – пачала яна.
– Любіш тоўстыя? – запытала порназорка.
Марыя збянтэжылася.
– Тады на тонкім…
– Любіш калі шаўрма доўгая і круглая?
Марыя не вытрымала і, хоць сяброўка трымала яе за руку, вырвалася, выбегла вонкі, грымнуўшы дзвярыма. Агата пайшла за ёй.
– І чаму яны заўсёды так збягаюць? – запытаў рэжысёр у прадаўца.
– Нэ знаць, брат. Нэ знаць. – адказаў араб.
Хвілін праз дзесяць Агата вярнулася з Марыяй.
– Мне на тоўстым цесце з баранінай, – сказала Марыя арабу, але аператар быў не гатовы і давялося перазняць.
Марыя села за стол, да яе далучылася Агата.
– Марыя, чаго ты чакаеш ад гэтага спаткання? – запытала порназорка ў сяброўкі.
– Чакаю ўжо, калі можна будзе адсюль сысці.
ebooksa