— Я з’яжджаю.
— Куды? — спакойна спытаў Дзяніс.
— У Штаты.
— Сур’ёзна?
— Я выйграла Green Card…
Дзяніс забегаў вачыма ў розныя бакі, шукаючы, што сказаць.
— Тады я паеду з табой.
Яна стомлена паклала галаву на калены і сказала:
— Ты не зразумеў, я з"яжджаю назаўсёды.
— Якія праблемы, мы паедзем разам!
— Я паеду адна, а табе трэба вучыцца.
— А мне здаецца, што гэта табе трэба давучыцца, табе застаўся адзін курс, — голас яго сарваўся на фальцэт.
— Мне абыякава колькі.
— Іра, падумай, што за ўтрапёнасць, што ты робіш, застанься яшчэ на адзін год, атрымай вышэйшую адукацыю, а потым едзь куды хочаш!
— Няма ніякага сэнсу працягваць вучобу.
— Але чаму?
— Прафесія настаўніка мне не спатрэбіцца, ды і дыплом наш аб вышэйшай адукацыі — Піліпкіна грамата.
— І гэта ты толькі цяпер усвядоміла, правучыўшыся чатыры гады?
— Вядома не!
— І даўно?