– Навошта? Так і будзем казаць, што яны ў нас на хлебе і вадзе ў цэху робяць працы. Шкада, што іх бізунамі біць нельга.
– Дык, можа, на Беларусі такі цэх зробім?
– А хто іх лупцаваць паедзе? Я не хачу. І могуць прымусіць якую-небудзь мыту плаціць. Не, давай тут, хай сабе і без бізуноў.
– Крута. Толькі нам патрэбны чалавек, каб сачыў за імі.
Сяброўкі пачалі думаць, каго паставіць сачыць за ўкраінцамі. Хутка яны сышліся на тым, што найлепшы кандыдат – Ліза Лянкевіч. Апроч таго, што яны добра ведалі мастачку, ніякіх іншых пераваг у яе кандыдатуры не было, зрэшты, пры безальтэрнатыўным галасаванні перамагчы можа нават Статкевіч.
– Гэта ты супер прыдумала, я сама ніколі не здагадалася б. Тут нават не трыста адсоткаў – да канца жыцця будзем забяспечаныя.
Таццяна ў гэтым шчыра сумнявалася, але бачыла нічым не абмежаваныя магчымасці па ператварэнні дзяржаўных датацый у цяжкую металургію на футры з дыямантамі для сябе і прыватныя школы ды шырокія перспектывы для Зоі.
Яшчэ колькі хвілін яны радаваліся свайму новаму бізнес-плану і вырашылі рабіць справу, пакуль справа не зрабіла іх. Патэлефонілі Лізе Лянкевіч.
Мастачка ў гэты час ляжала на лясах пад купалам у касцёле Трох крыжоў і прамалёўвала крылы нейкаму анёлу, а можа быць, і арханёлу, хто іх там разбярэ. Званка яна не пачула.
– Ладна, – сказала Кася. – Датэлімся пазней. Давай пакуль падумаем наконт цэха і хто будзе займацца адміністрацыйнымі справамі.
– Слухай, давай ноймем Капейкіна? Ён усё адно нічога не робіць, толькі шукае свайго Хоміча, хай чымсьці карысным зоймецца! Уяўляеш, у нас сапраўдны агент КДБ будзе апекавацца мастакамі!
Прапанова Тані вельмі спадабалася Касьцы, і яна патэлефоніла Капейкіну. Афіцэр таксама не зняў слухаўку, бо акурат у гэты момант ён часткова знаходзіўся ў Агаце Кокс.
Усім вам цікава, якім менавіта чынам афіцэр заглыбіўся ў іншага чалавека, але хоць гэта і парнаграфічная паэма, ды толькі ў тым сэнсе, што яна мае на мэце паказаць самыя нізкія чалавечыя памкненні і подлыя справы, на якія наважваюцца людзі, трапіўшы ў розныя жыццёвыя калізіі (перадусім я маю на ўвазе самога сабе – каго толькі абэлтухам не выставіш, каб вам спадабалася). Сэкс жа дваіх дарослых людзей па ўзаемнай згодзе ніякім чынам не з’яўляецца справай нізкай. Таму скажу проста: агент КДБ клосціў порназорку ў догі-стайл, або па-простаму пёр ракам.
Аднак праз пяць хвілін (так-так ён быў з тых людзей, якія любяць пасля сэксу паляжаць пяць хвілін абняўшыся), Капейкін перанабраў Каську, але размаўляць па тэлефоне пра справы адмовіўся напрамілы бог і ўжо праз паўгадзіны прыехаў у галерэю.
– Капейкін, вам так пасуе гэтая форма! А гэтыя аксельбанты цудоўна падкрэсліваюць колер вашых вачэй, – сказала Таццяна, пакуль агент КДБ раскланьваўся.
– Дзякую, – Капейкін прысеў на крэсла і прыклаў руку да грудзей. – Я ўважліва вас слухаю, у чым бы ні палягала ваша прапанова, упэўнены, што з радасцю яе прыму.
Аднак выслухаўшы сябровак Капейкін пачаў так:
– Я клянуся вам, яснавяльможныя пані, што ўсёю душою і ўсім сэрцам прагну прыняць вашу шчодрую і прывабную прапазіцыю, аднак статут, паводле якога я жыву і якому прынёс страшныя клятвы, абавязвае мяне адмовіцца на карысць маёра Галандскага.
– Якога яшчэ маёра Галандскага? – не зразумела Таццяна.
– О, гэта адзін з самых спрытных афіцэраў пятага ўпраўлення, якіх я толькі ведаю. Але рэч нават не ў гэтым – проста ён стоадсоткавы габрэй, а паводле нашага статута, займацца справамі гаспадарчымі можа толькі габрэй.
ebooksa